Οι διαδρομές στις μικρές πόλεις έχουν τους ενοίκους τους. Οι επισκέπτες προκαλούν πάντα προσοχή και ενδιαφέρον. Περπατώ τις δικές μου διαδρομές με την επαναληπτικότητα της παλιάς γνωριμίας.
Χώρος συνάντησης για όσους αγαπούν να διαβάζουν και να γράφουν!
|
|
|
e-mail : Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Οι διαδρομές στις μικρές πόλεις έχουν τους ενοίκους τους. Οι επισκέπτες προκαλούν πάντα προσοχή και ενδιαφέρον. Περπατώ τις δικές μου διαδρομές με την επαναληπτικότητα της παλιάς γνωριμίας.
«Θα σε σκίσω μωρή….» ωρυόταν ενώ την είχε βουτήξει από το μαλλί με το ένα χέρι και με το άλλο, της κατάφερνε απανωτά χτυπήματα στο κεφάλι. Εκείνη έκλαιγε κι ούρλιαζε από τον πόνο. Προσπαθούσε να ξεφύγει από τα χέρια του, εκλιπαρούσε να την αφήσει, στρίγκλιζε «άσε με, άσε με… συγνώμη, συγνώμη». Οι λέξεις της ανατροφοδοτούσαν την ανεξέλεγκτη οργή του κι η επίθεση, γινόταν πιο σφοδρή. Μια αρμαθιά ενήλικες παρακολουθούσαν εμβρόντητοι πλην απαθείς το σκηνικό της βίας να διαδραματίζεται δημοσίως!
Πετάχτηκα από την καρέκλα μου και κινήθηκα γρήγορα προς το μέρος όπου η βιαιότητα έπεφτε σα βαριά σφυριά στο αμόνι του -υποτιθέμενου- πολιτισμού μας, φωνάζοντας δυνατά και με την ένταση της αγανάκτησης και της αποστροφής να ξεχειλίζει: «Τι κάνεις εκεί;;Γιατί τη χτυπάς;; Τι κάνεις;!!!»
Δεν ήξερα τι ακριβώς θα έκανα. Ήμουν όμως σίγουρη πως κανείς μας δεν πρέπει να μένει αμέτοχος. Πως το να «κοιτάμε τη δουλίτσα μας» και να στρουθοκαμηλίζουμε όταν κάποιος υποφέρει, πονάει και κλαίει δίπλα μας ή μπροστά στα μάτια μας, είναι το ίδιο άθλιο με το χέρι που σηκώνεται απειλητικό και ραπίζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, χωρίς αιδώ.
Σκυμμένο μέσα σε ρυπαρά αυτοκίνητα, σκούπιζε σα να ταν "κουρελάκι" τα σπερματικά υγρά από αισχρούς ενήλικες, έναντι αμοιβής 50 ευρώ.
Μπαρκάριζαν μού ΄λεγε απ' τα Αυλάκια με καΐκια και φελούκες. Ίσα που θυμάμαι τις ιστορίες του κείνες τις ατέλειωτες νύχτες του χειμώνα......
Μπαρκάριζαν μούλεγε απ' τα Αυλάκια με καΐκια και φελούκες.
Μάχσα Αμινί. Ιράν. Τη σκότωσαν. Φορούσε λάθος το μαντήλι χιντζάμπ.
Λένε πως πιθανόν η φυλλοξήρα που έπληξε την Σάμο ήδη απ’ τα χρόνια της ηγεμονίας και κατέστρεψε σχεδόν ολοκληρωτικά τον αμπελώνα του νησιού, έσπρωξε τον αγροτικό πληθυσμό σε αναζήτηση εναλλακτικής καλλιέργειας για τον άμεσο βιοπορισμό του.........
-Μούτσο τραβάχο καπιτάνιο….. ,από συνήθεια μου ΄λεγε κι' αχνογέλαγε ο Χούλιο ο σαραντάρης ναύτης ο Χιλιάνος, που ένα δόντι του ΄λειπε απ' τα πάνω μπροστινά. Τον βρήκα στο βαπόρι, μεγάλο το μπάρκο του τρίτη συνεχόμενη χρονιά.
Πάντα υπάρχει χώρος για σφαγεία
οι εκδορείς ποτέ δεν ξέμειναν από δουλειά
μήτε κι από γραμμές σφαγής
Αμνοερίφια ο κόσμος πάντα αποθηκεύει
Στις δημόσιες αποθήκες ψυχών
κάθε πρωί, στοιχίζονται οι κρεοπώλες