Λογοτεχνικό Εργαστήρι «Ηδύλη»

Άβρεχτος ο τόπος για μήνες πολλούς στο νησί, πρίν χρόνια.

Περισσότερα...

Απαραίτητη στα παλιά πατητήρια, καθώς και το αντίστοιχης κατασκευής ξυλόφτυαρο.

Περισσότερα...

«Σιωπές και φλυαρίες»

«Δεν μιλώ γιατί έχω να πω πολλά» μου είπε ένας από τους πιο αγαπημένους μου ανθρώπους πίνοντας καφέ ένα απομεσήμερο στην άδεια παραλιακή της πόλης.

Περισσότερα...

Μόνο τα περιγράμματα.

Είναι μια τέχνη δύσκολη να παραμένεις αθέατος στον δημόσιο χώρο, ειδικά σε έναν μικρό τόπο όπως ο δικός μου.

Περισσότερα...

Όταν ήμουν παιδί, δε φοβόμουν τον «κακό το λύκο» του γνωστού εικονογραφημένου παραμυθιού. Τον φοβήθηκα για τα καλά όμως, όταν τον συνάντησα στα πρώιμα εφηβικά μου χρόνια. Ήταν ενδεδυμένος με προβιά ώριμου προβάτου και απολάμβανε της εμπιστοσύνης των γονιών μου. Κάθε φορά που με κοίταζε, ένιωθα πως ένα φίδι αναρριχόταν στη ράχη μου...

Περισσότερα...

Εικόνες που αγαπώ.

Συνεχίζω να περπατώ. Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.

Περισσότερα...

Πυκνώνουν και πάλι πάνω από την Ελλάδα, τα εξ Ουκρανίας ανεμοτρεγμένα νέφη.

Περισσότερα...

Η πόλη γλείφει τις πληγές της σε μια απέλπιδα προσπάθεια να τις ξεχάσει. Μαντρώνει τα συντρίμμια από τον σεισμό και υποκρίνεται ότι δεν συνέβη.

Περισσότερα...

Αυτούς τους διασωθέντες πόσο τους αγαπώ...

Περισσότερα...

...Υπήρξαν στιγμές πολλές τέτοιες. Που όλη η πόλη έμοιαζε να έχει θαφτεί κάτω από μεγατόνους ομοιόμορφης ησυχίας. Που έμοιαζε να έχει θάψει στα σαθρά από την θάλασσα θεμέλιά της κάθε σπιθαμή γης και σκέψης γόνιμης.

Περισσότερα...