Αφορμή ένα σπιρτόκουτο με ένα όνομα. “Mi Yoko” (απόσπασμα συνέχεια)
Δέσαμε στο Κόμπε και η αίσθηση ότι ακόμα κουνιόμασταν......
Ήταν πολύ δύσκολο κείνο το ταξίδι.
Μέρες πολλές, βδομάδες μας πήγαινε κόντρα ο καιρός.
Τα στομάχια ακόμα πέτρα σφιχτά και τα γένια μόνο ψαλίδι τάπιανε.
Ίσως νάφταιγε και η ορθοδρομία που διάλεξε ο Μυτιληνός, νιόπαντροος καπετάνιος.
Να δικαιολογήσει πάσχιζε κι' αυτός τα μίλια που δεν έβγαζε η χρονοταλαιπωρημένη μηχανή του 35 του θαλασσοδαρμένου βαποριού.
Ξινό μας βγήκε. Κάτω απ' τα Αλεούτια στον Ειρηνικό σε μεγάλο Βόρειο πλάτος, καρδιά χειμώνα μας έβγαλε το τόξο. Και αβέρτα κύκλους μην πέσουμε στο μάτι. Πρώτος στην υποδοχή, μόλις ο γκαγκουέης πάτησε ντόκο ο "Κώστας".
Έτσι μας συστήθηκε τσάτλα-πάτλα στα Ελληνικά.
Κείνος ο πανέξυπνος αεικίνητος και απροσδιορίστου ηλικίας μικρόσωμος Γιαπωνέζος.
Κλασσικός τύπος του λιμανιού, πιτσικόμης και γνώστης των αναγκών και της νοοτροπίας των ναυτικών.
Περπατημένος, γυαλί κατάμαυρο και στο σίκ ντυμένος.
Προσέγγιζε κυρίως Ελληνικά πληρώματα. Κάτι θάξερε περισσότερο για τις αρετές πέραν της δεδηλωμένης ναυτοσύνης της φυλής.................................
Φευγιό λυτρωτικό ο απόπλους ενίοτε!
Κούραζε και προβλημάτιζε η παρατεταμένη παραμονή στα λιμάνια. Δέσιμο θαρρώ.
Απόπλους, με ανακούφιση φυγή προς τα εμπρός κι' ελπίδα!
Νέοι ορίζοντες, καινούριοι τόποι. Προσμονή μιας αγκαλιάς παλιάς, έστω εφήμερης σε γνωστά λιμάνια.
Απόπλους, λησμονιά στα απόνερα της προπέλας, στράγγια της καδένας, πριν η "σκύλα" την ασφαλίσει.
Ίσως ένα ξεχασμένο πουκάμισο στην ντουλάπα, άπλυτο, νοτισμένο ιδρώτες ορμών, τσιγαρίλας κι' οινοπνεύματος, αρωμάτων φτηνών με κάποιο αποτύπωμα ίσως έντονου κραγιόν, να συντηρούσε την προσμονή, την αντοχή και το κουράγιο του επόμενου κατάπλου.
12-4 βάρδια, stòrm και Gale. Βόρειος Ειρηνικός.
Απομονωμένος στην καμπίνα του ο 72 χρονος καπετάνιος, καραβόσκυλος. Βαπόρι στις αντοχές του. Κολύμπι στα βαθιά ο Ανθ/ρχος.
46 πλήρωμα, 70 επιβάτες στο round trìp. Φορτηγοποστάλι!
Κράτημα ανάσας. Καμπούνι βυθισμένο. Νο 1... ..Νο 6 ακολουθούν.
Τρέμουλο ισορροπίας! Τρίξιμο αντοχής, ανάσα μόλις η πλώρη περήφανη κι ορθή!
Κι' εκεί πάνω στα κύματα η ελπίδα . Κατάπλωρα την μορφή της τη χαμογελαστή να κυνηγάς. Ντυμένη με μπλέ μαθητική ποδιά και γιακά ολόασπρο ένα με τον αφρό......
Σφηνωμένο το Ballaηtìnes στα ερμάρια του chàrt room.
Από κεί το κουράγιο κι η μεθυσμένη πιά ελπίδα.
